دسته: شبکه – ترجمه مقالات

 ساختار باز و توزیع‌شده‌ی سرویس‌ها و رایانش ابری را می‌توان یکی از اهداف مدنظر مهاجمین حملات سایبری احتمالی دانست. به دلیل ماهیت باز و خاصی که در سیستم‌های تشخیص و اجتناب از تهاجم مرسوم و سنتی (IDPS)  وجود دارد، نمی‌توان از این سیستم‌ها برای توسعه در محیط‌های رایانش ابری استفاده کرد. در این مقاله قصد داریم آخرین فن‌های مدیریت هشدار و IPDS که توسعه‌یافته است را موردبررسی قرارداده و آگاهی‌هایی را در اختیار پژوهشگران قرار دهیم که برای این کار، یک بررسی جامعی را بر روی راه‌حل‌های ممکنی که در این زمینه ارائه‌شده است انجام داده تا بتوانیم در محیط‌های رایانش ابری، چنین حملاتی را تشخیص داده و از آن‌ها اجتناب کنیم. با در نظر گرفتن مشخصه‌های IDPS ها و سیستم‌های رایانش ابری، یک لیستی از نیازمندی‌هایی را که برای مدیریت رایانش خودکار و مفاهیم مربوطه‌ی آن نیاز است ارائه داده‌ایم همچنین از یک نظریه‌ی فازی به‌منظور پاسخ به این نیازمندی‌ها استفاده نموده‌ایم.

جهت دانلود محصول اینجا کلیک نمایید

The fully distributed and open structure of cloud computing and services becomes an even more attractive target for potential intruders. It involves multi-mesh distributed and service oriented paradigms, multi-tenancies, multi-domains, and multi-user autonomous administrative infrastructures which are more vul- nerable and prone to security risks. Cloud computing service architecture combines three layers of inter-dependent infrastruc- ture, platform and application; each layer may suffer from certain vulnerabilities which are introduced by different programming or configuration errors of the user or the service provider. A cloud computing system can be exposed to several threats including threats to the integrity, confidentiality and availability of its resources, data and the virtualized infrastructure which can be used as a launching pad for new attacks ( Cloud-Security-Alliance, 2010 ). The problem becomes even more critical when a cloud with massive computing power and storage capacity is abused by an insider intruder as an ill-intention party which makes cloud computing a threat against itself.

دانلود ترجمه مقاله سیستم پیش بینی و پیشگیری از نفوذ در محاسبات ابری

در این مقاله، قصد داریم مکانیسمی را برای ایجاد مسیرهای پایدار و متحمل در  بین گره ها در شبکه های موردی ارائه دهیم.  این مکانیسم، از تابع پایداری به عنوان معیار اصلی انتخاب مسیر مبتنی بر محاسبه ی درجه ی پویایی یک گره نسبت به همسایه هایش استفاده میکند. ما یک چنین مکانیسمی را بر روی پروتکل  OLSR ( پروتکل مسیریابی وضعیت لینک بهینه شده( تست کردیم تا گره های MRP(ایستگاه های چندنقطه ای)  و توپولوژی هایی که پایداری خوبی دارند را  برگزینیم.این مکانیسم به میزان قابل ملاحظه ای باعث کمینه شدن محاسبه ی مجدد MPR و پروسه ی محاسبه ی مجدد جداول مسیریابی شده است. علاوه بر این، چنین مکانیسمی باعث تضمین متریک های کیفیت سرویس(QoS)  ، مانند میزان از دست دادن بسته و زمان پاسخ می شود. نتایج شبیه سازی یک بهری وری را در مکانیسم ما نشان داده و اجازه ی پژوهش های بیشتر را به منظور تضمین سایر نیازمندی های کیفیت سرویس می دهد.

شبکه های موردی (Manet) را میتوان کلاسی از شبکه های بدون ساختار دانست که توسط تعدادی گره های سیال و بی سیم خودمختار ایجاد شده است(Corson,Macker 1999). مشخصه های ذاتی چنین شبکه هایی باعث شده تا پشتیبانی از اپلیکیشن های چند رسانه ای به امری چالش برانگیز مبدل گردد. در اصل، قابلیت پویایی یک گره و منابع بسیار کم، به صورت مستقیم بر روی شرط  تحویل بسته ها اثر گذاشته، که این خود بسته به کیفیت مسیر انتخاب شده می باشد. استراتژی های مسیریابی کلاسیک، اعم از AODV، DSR(مسیریابی منبع پویا) و OLSR غالباٌ بر روی کمینه سازی تعداد هاپ های مسیر طی شده متمرکز می باشند. این معیار بدیهی است که برای تضمین کیفیت سرویس ناکارآمد خواهد بود. در اصل، کمینه سازی تعداد هاپ ها هیچ تضمینی را برای کیفیت لینک های انتخاب شده در اختیار ما قرار نمیدهد. در صورتی که چنین بود، پروتکل به صورت پیش فرض دورترین گره را برای رسیدن به مقصد انتخاب می کرد که باعث کمترین انتخاب از گره ها نیز می گردید. به همین خاطر، پروتکل های مسیریابی تضمین کننده ی QoS ارائه شدند. بعضی از این پروتکل ها تلاش کرده تا بهترین مسیرها را بر حسب متریک های انتخاب شده(فاصله، کیفیت سیگنال و غیره) و یا ترکیبی از این متریک ها فراهم سازند(مانند سرعت و زاویه ی حرکت گره ها). روش های دیگر، برروی رزرو منابع متمرکز هستند. در این دو کلاس از پروتکل ها، قابلیت پویایی گره ها اصلاٌ در نظر گرفته نشده است. در اصل، قابلیت پویایی گره ممکن است به وضوح بر روی کیفیت و همچنین مسیر انتخاب شده و پایداری آنها تأثیر داشته باشد. بنابراین، پروسه ی انتخاب مسیر باید معیار پایداری لینک را نیز در نظر بگیرد تا اجازه ی حفظ صفات مسیر انتخاب شده را داشته باشد(Zhu,2006).

---

The protocols mentioned above guarantee a stable path for communicating nodes, but present certain problems. In certain cases, the use of the localization system is not always possible especially in the presence of obstacles or the absence of interface card with the localization system in some nodes. Distance-based protocols minimize the distance between two adjacent nodes in the established path which consequently generates a large number of hops. Although, these protocols provide stability and longevity of paths, they degrade the network performances (congestion, collision, high transfer delay, etc). For the protocols based on the mobility of nodes, the evaluation of links according to the mobility of a node relative to all its neighbor does not re fl ect in all cases the link state between all pairs of neighboring nodes. On the other hand, some protocols propose complicated methods to process which take more time and consume more energy. Other works use dissemination of periodic Hello messages to evaluate the link stability in reactive protocols.

دانلود ترجمه مقاله پروتکل مسیر گزینی کیفیت سرویس متکی بر استواری لینک